Μετανάστευση, μετοικεσία, εκπατρισμός, εξορία είναι έννοιες που αναφέρονται σε καταστάσεις συλλογικές όσο και ατομικές και παραπέμπουν πάντα σε μια πραγματικότητα δύσκολα βιωμένη και πολλές φορές οδυνηρή, την πραγματικότητα του ξεριζωμού.
Πλήθος λογοτεχνικών έργων αποτυπώνουν τη μετανάστευση των Ελλήνων κυρίως προς την Αμερική την περίοδο τέλη 19ου – αρχές 20ου. Όλα αυτά τα έργα αποκαλύπτουν τις συνθήκες κάτω από τις οποίες οι Έλληνες αναγκάστηκαν να πάρουν το δρόμο της ξενιτιάς, δηλαδή τη φτώχια, την εξαθλίωση, αλλά πολλές φορές «τυχοδιωκτικά» την αναζήτηση νέων ευκαιριών για καλύτερη ζωή. Μέσα από αυτά τα έργα μαθαίνουμε επίσης για το πολυήμερο ταξίδι προς την πολλά υποσχόμενη ήπειρο, αλλά και τις συνθήκες που αντιμετώπισαν εκεί, όπως το ρατσισμό, την ξενοφοβία, την εργασία με πολύ χαμηλή αμοιβή, την εκμετάλλευση και τις συγκρούσεις με τους άλλους μετανάστες. |
Ενδεικτικά παραδείγματα αποτυπώσεων στην ελληνική λογοτεχνία
«Πριμαρόλα» της Αθηνάς Κακούρη (1998), όπου παρουσιάζεται η ζωή στην Πάτρα του 19ου αιώνα, σε καιρούς σταφιδικής κρίσης.
« Ο Αμερικάνος » (1887-1892), ένα από τα διηγήματα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, όπου ένας Έλληνας μετανάστης, που ύστερα από 25 χρόνια επιστρέφει στο νησί του, κανείς δεν τον αναγνωρίζει.
www.openbook.gr/o-amerikanos/ «Το Συναξάρι του Ανδρέα Κορδοπάτη Βιβλίο 1ο : Αμερική» του Θανάση Βαλτινού, όπου ο Κορδοπάτης διηγείται τις προσπάθειες που έκανε για να μεταναστεύσει στις ΗΠΑ, και μετά τις περιπέτειες του εκεί.
|